i. fa. [tr. zebân-zedi “كەسه kese”] 1. Küçük torba: şeker, un kesesi. 2. Cepte taşınan ve akçe vaz‘ına mahsus küçücük torba, surre: para kesesi; kesesinden sarf ediyor. 3. Diğer bazı şeylerin kumaş vesâireden kılıfı: saat, çakı, mühür kesesi. 4. Hamamda vücudun kirini çıkarmak için kullanılan kıldan sert kese ki, içine ovan adam elini sokar: kese sürmek, sürünmek. 5. mc. İktidâr-ı mâlî, mâlikiyyet, servet: kesesinden sarfediyor; kendi kesesinden verdi; kesesine elvermiyor; keseye girmek = fayda vermek, müfîd ve nâfi‘ olmak: benim keseme girmiyor.