iz. ar. [حق hakk’dan ms. istif’âl] 1. Haklı ve şâyeste olma, liyâkat, hak etme: tekâüd maaşına istihkâkı vardır: terfî’â kesb-i istihkâk etmedi; ارباب استحقاق erbâb-ı istihkak = müstahak olanlar, hak kazanmış olanlar; بالارث و الاستحقاق bi’l-irsi ve’l-istihkâk = hem miras sûretiyle hem de hak ettiği hâlde; من غير استحقاق min gayr-ı istihkâk = hak etmediği hâlde, mücerred bir lütuf ve ihsân olarak. 2. Hak edilen meblâğ, işlemiş maaş: sizin istihkâkınız ne kadardır?

v. n. 1. A having a right and just title (to a thing); a right. 2. A meriting, deserving (a thing); merit, desert. 3. A being fit (for use, etc.); fitness.

اَلْإِسْتِحْقَاقُ [el-istihkâk] (hemzenin ve tâ’nın kesriyle) Bir nesnenin vücûbın taleb etmek: yukâlu: إِسْتَحْقَقْتُهُ إِذَا اسْتَوْجَبْتَهُ