(a. i. selâm’dan. c. : islâmiyân) : 1) Hz. Muhammed (Alehisselâm)'in Allah tarafından tebliğine me’mur olduğu din. 2) bu dinde olan kimse, müslüman. ehl-i islâm : islâm dîninde olanlar. hüccet-ül-islâm : imâm-ı gazzâlî (gazâlî) nin lâkabı. seyf-ül-islâm : hâlid bin velîd’in lâkabı. şeyh-ül-lslâm : osmanlı imparatorluğu’nda, kabînede sadrâzamdan sonra yer alan ve din işleri, ne bakmakla beraber, dünyâ işlerine de din bakımından karışan ve şerîat işleriyle uğraşan babı meşîhat’ın reisi, [ibn-i teymiye gibi büyük din âlimlerinden bâzılarına da “şeyhülislâm” denilmiştir]

(Ar.) [Erkek] 1. Muhammed(s.a.s)'e nazil olan ve kendisi tarafından insanlığa tebliğ edilen din, Allah’ın en son dini. 2. Allah’a teslim olma, onun emirlerine uyup, yasaklarından kaçınma. 3. İyi geçinme, barış içinde olma.

iz. ar. [سلام selâm’dan ms. if’âl] 1. Cenâb-ı hakk’ın vahdâniyetine vesâir erkân-ı îmâna mu’tekid ve mukırr olma: kâffe-i enbiyâ islâm üzere idiler; imân ile islâm birdir: islâma gelmek. 2. Hâtemü’l-enbiyâ (s.a.v.) Efendimiz tarafından vahy-i rabbânî ile ızhâr ve i’lân ve te’sîs buyurulan dîn-i mübîn, dîn-i muhammedî, müslümanlık: dîn-i islâm. 3. Dîn-i islâmı kabul etme, müslüman olma: ızhâr-ı islâm etti; şeref-i islâmla müşerref oldu. 4. Millet-i islâmiyye, hey’et-i müslimîn, ehl-i islâm: ulemâ-yı islâm, halîfe-i islâm, âlem-i islâm. 5. av. Müslüman, müslim: islamdır; islâm oldu.

اَلْإِسْلَامُ [el-islâm] (hemzenin kesriyle) İtâ’at ve inkıyâd eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: أَسْلَمَ الرَّجُلُ إِذَا انْقَادَ Ve müslümân olmak ma’nâsınadır; yukâlu: أَسْلَمَ الْيَهُودِيُّ أَيْ صَارَ مُسْلِمًا Ve bir adamı mahzûl eylemek ma’nâsınadır ki hemzesi selb içindir; yukâlu: أَسْلَمَ الْعَدُوَّ إِذَا خَذَلَهُ Ve tapşırmak, tefvîz ma’nâsınadır; yukâlu: أَسْلَمَ أَمْرَهُ إِلَى اللهِ تَعَالَى أَيْ سَلَّمَهُ Ve meşgûl ve derkâr olduğu nesneyi terk eylemek ma’nâsınadır; tekûlu: أَسْلَمْتُ عَنْهُ إِذَا تَرَكْتَهُ بَعْدَمَا كُنْتَ فِيهِ

vn. 1. A delivering: a handing over; a resigning. 2. A resigning one’s self to God and to His will. 3. A becoming a Muslim: believing in one God, in His angels, prophets, scriptures, and providence, in his resuscitation and judgment of mankind hereafter according to desert, in justice and mercy. 4. An advancing money; a prepayment. ─, s., The religion of Islam.

اَلْإِسْلَامُ [el-islâm] (hemzenin kesriyle) Selef vermek; tekûlu: أَسْلَمَ الرَّجُلُ فِي الطَّعَامِ إِذَا أَسْلَفَ فِيهِ Ve tefvîz ma’nâsına da gelir; yukâlu: أَسْلَمَ أَمْرَهُ لِلَّهِ أَيْ سَلَّمَ Ve itâ’at ve inkıyâda dâhil olmağa dahi derler; yukâlu: أَسْلَمَ الرَّجُلُ إِذَا دَخَلَ فِي السِّلْمِ وَهُوَ الْإِسْتِسْلَامُ Ve dîn-i İslâm’a dâhil olmağa dahi derler. Ve إِسْلَامٌ [islâm] Hor ve hakîr kılmağa da derler; yukâlu: أَسْلَمَهُ إِذَا أَخَذَ لَهُ Ve إِسْلَامٌ [islâm] Yılan sokup selîm ve ledîg olmak ma’nâsına da gelir; yukâlu: أُسْلِمَ عَلَى الْبِنَاءِ لِلْمَجْهُولِ