اَلْحُشُومُ [el-huşûm] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Vücûda hüzâl ve nehâfet geldikten sonra tavlanmağa yüz tutmak ma’nâsınadır; yukâlu: حَشَمَ الرَّجُلُ حُشُومًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَقْبَلَ بَعْدَ هُزَالٍ Ve dâbbe kısmı evâ’il-i bahârda çayır bulup otlamakla cânlanıp ve karınlanıp tavlanmak ma’nâsınadır; yukâlu: حَشَمَتِ الدَّابَّةُ فِي أَوَّلِ الرَّبِيعِ أَيْ أَصَابَتْ مِنْهُ شَيْئًا فَسَمِنَتْ وَصَلُحَتْ وَعَظُمَ بَطْنُهَا Ve cüz’î nesne ekl eylemek ma’nâsınadır; tekûlu: مَا حَشَمَ مِنْ طَعَامِنَا أَيْ مَا أَكَلَ Ve sayyâd nâçîz şikâr bulmak ma’nâsınadır; yukâlu: مَا حَشَمَ الصَّيْدَ أَيْ مَا أَصَابَهُ Ve yorulup dermânde olmak ma’nâsınadır; yukâlu: حَشَمَ الرَّجُلُ إِذَا أَعْيَا Ve büzülüp burtarmak ma’nâsınadır; yukâlu: حَشَمَ مِنْهُ إِذَا انْقَبَضَ Ve حُشُومٌ [huşûm] حَشَمٌ [haşem] gibi bir adamın taleb eylediği nesneye denir.