vulg. har, 1. Name of the angel of the sun, in the Zoroastrian system, and of the eleventh day of each solar month with the Zoroastrians. 2. The sun. 3. Light, splendor, brilliancy. 4. Food. 5. (in compounds) That eats, drinks, receives, or undergoes.

vulg. har, a. Abject, vile, contemptible.

sıf. [fa. خوار hâr’dan.] Hakîr, zelîl, mübtezel: hor tutmak, kullanmak = gözetmemek, dikkat etmemek; hor bakmak = istihkâr etmek; hora gelmek = dayanıklı olmak.

i. Güneş, şems: hûr u mâh.

sıf. fa. [خوردن horden fiilinden ims.] Yiyen, âkil: köfte-hor = köfte yiyen. [خوار hâr] Gibi.

(f. s.) : yiyen, yiyici. Mirâs-hôr : miras yiyen, (bkz. : hâr).

(f. s.) : ehemmiyetsiz, değersiz; bayağı, âdî [kimsei. (bkz. : hâr).

Değersiz, önemi olmayan, aşağı.

(f. i.) : 1) Güneş. 2) ışık, aydınlık, (bkz. : hâr, nûr, ziya).

mh. Uyurken çıkarılan sesi ve bol bol akan şeyin sadâsını taklit ve tasvîr eder: hor hor uyumak: hor hor akmak.