اَلْحَسُّ [el-hass] (hâ’nın fethi ve sîn’in teşdîdiyle) Mekr ve hîle ma’nâsınadır; tekûlu: أَحْسَسْتُ مِنْهُ حَسًّا أَيْ حِيلَةً Ve katl ma’nâsınadır; yukâlu: حَسَّهُ حَسًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا قَتَلَهُ Ve istîsâl ma’nâsınadır; yukâlu: حَسَّهُمْ إِذَا اسْتَأْصَلَهُمْ Ve davarı kaşağı ile kaşağılamak ma’nâsınadır; yukâlu: حَسَّ الدَّابَّةَ إِذَا نَفَضَ تُرَابَهَا بِالْمِحَسَّةِ Ve soğuk nebâtâtı yakmak ma’nâsınadır; yukâlu: حَسَّ الْبَرْدُ الْكَلَأَ إِذَا أَحْرَقَهُ Ve حَسٌّ [hass] ve حِسٌّ [hiss] (hâ’nın kesriyle) Bir kimsenin hâline acıyıp rikkat ve şefkat eylemek ma’nâsınadır; tekûlu: حَسَسْتُ لَهُ وَحَسِسْتُ لَهُ حَسًّا وَحِسًّا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالرَّابِعِ إِذَا رَقَقْتَ لَهُ Ve bir nesneyi idrâk edip şu’ûr hâsıl eylemek ma’nâsınadır; tekûlu: حَسَسْتُ الشَّيْءَ إِذَا عَلِمْتَهُ وَشَعَرْتَ بِهِ Ve pişirmek için âteş koru üzere et komak ma’nâsınadır; tekûlu: حَسَسْتُ اللَّحْمَ إِذَا جَعَلْتَهُ عَلَى الْجَمْرِ Ve küle gömülen ekmek yâhûd et pişmek için üzerine değnekle âteş devirmek ma’nâsınadır; tekûlu: حَسَسْتُ النَّارَ إِذَا رَدَدْتَهَا بِالْعَصَا عَلَى خُبْزِ الْمَلَّةِ Ve bir nesneye yakîn hâsıl eylemek ma’nâsınadır; tekûlu: حَسِسْتُ بِهِ حَسًّا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا أَيْقَنْتَ Ve gâh olur ki sîn-i sâniye yâ’ya kalb ile حَسَيْتُ derler. Ve tekûlu’l-'Arab: إِئْتِ بِهِ مِنْ حَسِّكَ وَبَسِّكَ أَيْ مِنْ حَيْثُ شِئْتَ Mü’ellif بَسٌّ [bess] mâddesinde مِنْ جَهْدِكَ وَطَاقَتِكَ ‘ibâretiyle tefsîr eylemişti. Şârihin beyânına göre burada حَسٌّ [hass] istiksâ’ ve بَسٌّ [bess] rıfk fi’t-taleb ma’nâsına olmakla gerek çok ve gerek az tecessüs ile ne yaparsan ve nerede bulursan bul hemân alıp getir demek olur.