اَلْحِرَارُ [el-hirâr] (hâ’nın kesriyle) Cem’i. Ve اَلْحَرَّاتُ [el-harrât] (hâ’nın fethi ve râ’nın teşdîdiyle) Kezâlik cem’i. Ve اَلْحَرُّونَ [el-harrûn] (hâ’nın fethi ve râ’nın teşdîdiyle) Vâv ile nûn ile cem’ etmişlerdir, أَرَضُونَ [aradûn]u cem’ ettikleri gibi. Ve اَلْأَحَرُّونَ [el-eharrûn] (hemzenin ve hâ’nın fethi ve râ’nın teşdîdiyle) حَرَّةٌ [harret]in cem’idir, lâkin cem’-i cem’ olur, zîrâ bu hakîkatte حَرَّةٌ [harret]in cem’i olur, cem’-i kıllet sîgası üzere. Ve حَرِّيٌّ [harriyy] (hâ’nın fethi ve râ’nın kesri ve teşdîdiyle) A’lâm-ı ricâldendir, Nehşel b. harrî ma’rûftur. Ve حَرِّيٌّ [harriyy] Şol deveye derler ki حَرَّةٌ [harret]te ya’nî kara taşlı yerde ra’y olunur. Ve اَلْحِرَّةُ [el-hirret] (hâ’nın kesriyle) Susuzluk, عَطَشٌ ['ataş] ma’nâsına; ve minhu kavluhum: “أَشَدُّ الْعَطَشِ حِرَّةٌ عَلَى قِرَّةٍ” Ya’nî “Susuzluğun eşeddi soğuk günde olan susuzluktur.” Ve حِرَّةٌ [hirret]in hâ’sını meksûr ettikleri قِرَّةٌ [kirret]ten ötürüdür, ya’nî قِرَّةٌ [kirret]in kâf’ı meksûr olmağındır.

اَلْهِرَّةُ [el-hirret] (hâ’nın kesriyle) Mü’ennesi.