(a. i. c. : ahlâf) : T. birli! rnaksadiyle ittifak, yardımlaşma. 2) sözleşme.

اَلْخِلْفُ [el-hilf] (hâ’nın kesriyle) Muhtelif olan şey’e denir. Birbirine muhtelif olan iki şey’e خِلْفَانِ [hilfân] denir, meselâ kuyudan kovanın biri su’ûd ve biri nüzûl eylese ehadühümâ âhere nisbetle خِلْفٌ [hilf]tir, خِلْفَةٌ [hilfet] dahi denir. Ve خِلْفٌ [hilf] Önegü kimseye denir; yukâlu: رَجُلٌ خِلْفٌ أَيْ لَجُوجٌ Ve إِخْلاَفٌ [ihlâf] lafzından ism olur ki kuyudan su çekmeğe denir. Ve yaz mevsiminde biten çayıra ve otluğa denir. Ve bedende karna doğru gelen hurde eyegülere denir. Ve nâkanın memesi emciğine yâhûd ucuna ki düğmesi olacaktır, 'alâ-kavlin enseye gelen emciğine denir. Ve ‘inde’l-ba’z خِلْفٌ [hilf] nâkanın memesine mahsûstur, niteki koyunun memesine ضَرْعٌ [dar’] hâstır. Ve hayvân bir sene erkek ve bir sene dişi doğursa o yavruların her birine خِلْفٌ [hilf] ve ikisine خِلْفَيْنِ [hilfeyn] denir; yukâlu: وَلَدَتِ الشَّاةُ خِلْفَيْنِ إِذَا وَلَدَتْ سَنَةً ذَكَرًا وَسَنَةً أُنْثَى

اَلْحِلْفُ [el-hilf] (hâ’nın kesri ve lâm’ın sükûnuyla) Şol ‘ahddir ki kavm beyninde vâki’ olur.