اَلْحِلَقُ [el-hilak] (hâ’nın kesri ve lâm’ın fethiyle) Kezâlik cem’i. Asma’î rivâyeti üzere, بَدْرَةٌ [bedret] ile بِدَرٌ [bider] gibi ve قَصْعَةٌ [kas’at] ile قِصَعٌ [kisa’] gibi. Ve Yûnus, Ebû 'Amr b. el-‘Alâ’dan rivâyet kılıp eyitti: حَلَقَةٌ [halekat] vâhidde fethateynledir ve cem’i حَلَقٌ [halak]tır ve حَلَقَاتٌ [halekât]tır kezâlik fethateynle. Ve sa’leb eyitti: bunların cemî’i katında elifle tâ’yla cem’ olunması za’f üzeredir. Ve Ebû Yûsuf eyitti: Ebâ 'Amr eş-Şeybânî’yi işittim ki kelâm-ı 'Arabda حَلَقَةٌ [halekat] yoktur derler idi fethateynle, illâ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ حَلَقَةٌ dedikleri kavllerinde حَالِقٌ [hâlik]in cem’i olmak üzere, kıl tırâş edici ma’nâsına.