اَلْحِجَّةُ [el-hiccet] (hâ’nın kesriyle) Binâ-i merredir, bir kerre hacc eylemek ma’nâsınadır. Ve bu, kıyâsa muhâliftir, zîrâ kıyâs olan fethle olmaktır. Ve حِجَّةٌ [hiccet] Seneye ıtlâk olunur, hulûl ‘alâkasına mebnî; yukâlu: مَضَتْ ثَلاَثُ حِجَجٍ كَوَامِلَ İkisinin de cem’i حِجَجٌ [hicec] gelir hâ’nın kesriyle. ذُو الْحِجَّةِ [zu’l-hiccet] ki şehr-i ma’rûftur, gûyâ mecmû’-ı şühûr-i senenin tamâmı olmakla müsemmâdır. Ve حِجَّةٌ [hiccet] Kulağın yumuşağına denir; hâ’nın fethiyle de câ’izdir; yukâlu: ضَرَبَ حِجَّتَهُ أَيْ شَحْمَةَ أُذُنِهِ