اَلْهَفْتُ [el-heft] (hâ’nın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) ve اَلْهُفَاتُ [el-hufât] (hâ’nın zammıyla) Bir nesne hiffetinden nâşî dağılıp uçmak ma’nâsınadır, kuş tüyleri gibi; yukâlu: هَفَتَ الشَّيْءُ هَفْتًا وَهُفَاتًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا تَطَايَرَ لِخِفَّتِهِ Ve endîşe ve tefekkürsüz, lisâna ne gelirse kesret üzere söz söylemek ma’nâsına isti’mâl olunur, değirmen çakçakası gibi yâhûd kule bâgçesinden boşanmış ayı gibi; yukâlu: هَفَتَ الرَّجُلُ إِذَا تَكَلَّمَ كَثِيرًا بِلاَ رَوِيَّةٍ Ve rîze rîze ve hurde hurde olup aşağıya doğru dökülüp düşmek ma’nâsınadır, dağdan taşlar pârelenip düştüğü gibi; yukâlu: هَفَتَ الشَّيْءُ إِذَا انْخَفَضَ وَاتَّضَعَ وَدَقَّ Ve هَفْتٌ [heft] İsm olur, etrâfına nisbet düz ve oturaklı arza denir. Ve sür’atle inip dökülen sağanaklı yağmura ıtlâk olunur. Ve humk-ı vâfir ma’nâsınadır; yukâlu: فِيهِ هَفْتٌ أَيْ حُمْقٌ وَافِرٌ