اَلْهَبُّ [el-hebb] (hâ’nın fethiyle) ve اَلْهَبَّةُ [el-hebbet] (hâ’yla) ve اَلْهِبَّةُ [el-hibbet] (hâ’nın kesriyle ve mecmû’unda teşdîd ile) Kesmek ma’nâsınadır; yukâlu: هَبَّهُ السَّيْفُ هَبًّا وَهَبَّةً وَهِبَّةً إِذَا قَطَعَهُ Ve هَبَّةٌ [hebbet] (hâ’nın fethiyle) Bir kerre demektir; tekûlu: رَأَيْتُهُ هَبَّةً أَيْ مَرَّةً وَاحِدَةً

اَلْهَبَّةُ [el-hebbet] (hâ’nın fethiyle) Kılıcın ve gönderin titremesi; yukâlu: هَزَزْتُ السَّيْفَ وَالرُّمْحَ فَهَبَّ هَبَّةً Ve هَبَّةٌ [hebbet]-i seyf, seyfin vururken titremesi ve kesmesidir; ve yukâlu: سَيْفٌ ذُو هَبَّةٍ Ve هَبَّةٌ [hebbet] Zamân-ı medîde dahi derler; yukâlu: عِشْنَا بِذَاكَ هَبَّةً مِنَ الدَّهْرِ أَيْ حِقْبَةً Ve حِقْبَةً [hikbet] niçe yıl demek olur. Ve هَبَّةٌ [hebbet] Bir sâ’ate dahi derler ki seher vaktinden bâkî kalmış ola.