اَلْخَزْنُ [el-hazn] (hâ’nın fethi ve zâ-yı mu’cemenin sükûnuyla) Mâlı bir mekân-ı muhrizde hıfz eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: خَزَنَ الْمَالَ خَزْنًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَحْرَزَهُ Ve خَزْنٌ [hazn] ve خُزُونٌ [huzûn] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Et bozulmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَزَنَ اللَّحْمُ خَزْنًا وَخُزُونًا إِذَا تَغَيَّرَ Şârih der ki bu إِدِّخَارٌ [iddihâr]ın ma’nâ-yı lâzımıdır. Ve Misbâh’ta “خ،ن،ز” mâddesinden maklûb olmak üzere mersûmdur.

s. 1. (pl. حزون, حزن) Rugged ground. 2. A proper name of men and of places.

vn. A caring for an infant, carrying it in arms.

vn. A storing, laying up.

اَلْحَزْنُ [el-hazn] (hâ’nın fethi ve zâ’nın sükûnuyla) Galîz olan yer. Ve حَزْنٌ [hazn] 'Araba mensûb olan şehrler, bilâd-ı 'Arab ma’nâsına. Ve bir kabîlenin dahi ismidir gassân’dan.

اَلْخَزْنُ [el-hazn] (hâ’nın fethi ve zâ’nın sükunuyla) Mâlı gizlemek.