اَلْحَيْنُ [el-hayn] (زَيْنٌ [zeyn] vezninde) ve اَلْحَيْنُونَةُ [el-haynûnet] (كَيْنُونَةٌ [keynûnet] vezninde) Bir şey’in vakti gelip çatmak ma’nâsınadır; yukâlu: حَانَ حِينُهُ يَحِينُ حَيْنًا وَحَيْنُونَةً إِذَا قَرُبَ وَآنَ Ve ekinin sünbülesi kurumak ma’nâsınadır ki hasâdı karîb olur; yukâlu: حَانَ السُّنْبُلُ إِذَا يَبِسَ Ve helâk olmak ma’nâsınadır; yukâlu: حَانَ فُلَانٌ إِذَا هَلَكَ ve yukâlu: اَلدَّيْنُ حَيْنٌ أَيْ هَلَاكٌ Ve mihnet ve beliyye ma’nâsınadır; yukâlu: وَقَعَ فِي الْحَيْنِ أَيِ الْمِحْنَةِ Ve reşâd ve tevfîkten bî-behre olmak ma’nâsınadır; yukâlu: حَانَ الرَّجُلُ إِذَا لَمْ يُوَفَّقْ لِلرَّشَادِ Ve bu helâk-ı ma’nevî ve mihnet-i bâtınîdir.