اَلْحَيْضُ [el-hayd] (فَيْضٌ [feyd] vezninde) ve اَلْمَحِيضُ [el-mehîd] ve اَلْمَحَاضُ [el-mehâd] (mîm’lerin fethiyle) Hatunun 'âdet vaktinde kanı akmak ma’nâsınadır ki namâzsız olmak ta’bîr olunur; yukâlu: حَاضَتِ الْمَرْأَةُ تَحِيضُ حَيْضًا وَمَحِيضًا وَمَحَاضًا إِذَا سَالَ دَمُهَا Ba’zılar vech-i mezkûr üzere hح،و،ضh mâddesi bundan me’hûzdur dediler, ona su seyelân eylediği münâsebetiyle. Ve مَحِيضٌ [mehîd] Masdar olduğu gibi, ism dahi olur, namâzsızlığa denir; yukâlu: بَلَغَتْ سِنَّ الْمَحِيضِ Şârihin beyânına göre مَحِيضٌ [mehîd] masdar ve ism-i zamân ve mekân ve dem-i hayz ismi olur.

حَيْضٌ [hayd] (hâ’nın fethiyle) tâ’if’te bir dağın adıdır.

s. (pl. احیاد , حیود) A lateral projection or protuberance; as, a knob; a corner; a promontory.

vn. A turning or keeping away from.

اَلْحَيْدُ [el-hayd] [hâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Dağın göğsünde olan mürtefi’ yerdir. Ve boynuzda olan boğuna dahi mürtefi’ olduğu için حَيْدٌ [hayd] derler.

اَلْحَيْضُ [el-hayd] (hâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) ve اَلْمَحِيضُ [el-mahîd] (mîm’in fethi ve hâ’nın kesri ve meddiyle) 'Avret 'özr görmek; yukâlu: حَاضَتِ الْمَرْأَةُ تَحِيضُ حَيْضًا وَمَحِيضًا Ve سَمُرَةٌ [semuret] ağacından kan gibi nesne akmağa dahi derler; yukâlu: حَاضَتِ السَّمُرَةُ حَيْضًا إِذَا سَالَ مِنْهَا شَيْءٌ كَالدَّمِ