(a. i.) : 1) hava. Serd-i havan’ın soğukluğu. 2) müz. saz veya söz müziğine âıt olup da husûsî bir isimle belirtilmiyen parçadır.

اَلْخَوَى [el-havâ] (هَوَى [hevâ] vezninde) ve اَلْخَوَايَةُ [el-havâyet] (سَحَابَةٌ [sehâbet] vezninde) Bir nesneyi kapmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَوَى الشَّيْءَ خَوًى َوَخَوَايَةً إِذَا اخْتَطَفَهُ Ve hatun doğurmakla karnı boş kalmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَوَتِ الْمَرْأَةُ إِذَا وَلَدَتْ فَخَلَا بَطْنُهَا Kezâlik hîn-i vilâdette bir nesne ekl eylememekle mi’desi boş kalmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَوَتِ الْمَرْأَةُ إِذَا لَمْ تَأْكُلُ عِنْدَ الْوِلَادَةِ فَخَلَا بَطْنُهَا

s. A sound; a voice.

s. 1. A vacant space, an interval. 2. Au open tract of country. 3. Hunger.

vn. 1. A falling to ruins; ruin. 2. A being vacant, desolate, desolation. 3. A being hungry or gaunt.

اَلْخَوَى [el-havâ] (fethateynle ve elifin kasrıyla) 'Avretin vilâdet vaktinde karnı hâlî olmak; yukâlu: خَوَتِ الْمَرْأَةُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَخَوِيَتْ خَوًى مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا خَلَا جَوْفُهَا عِنْدَ الْوِلَادَةِ