اَلْخَشِيبُ [el-haşîb] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Bîzadan yeni çekilmiş kılıca denir yâhûd pâslanmış kılıca denir, niteki zikr olundu, سَيْفٌ طَبِيعٌ [seyf tabî’] ma’nâsına. Ve خَشِيبٌ [haşîb] Cilâ verilmiş kılıca denir. Ve redî’ ve kemter nesneye denir. Ve üğürtlenmiş muntakâ nesneye denir. Ve ağaçtan yeni yonulmuş yaya ve oka denir ki henüz hoşça perdâht olmaya. 'İbârede وَالأَقْدَاحِ [ve’l-akdâh] kelimesi قِدْحٌ [kidh]ın cem’idir kâf’ın kesriyledir. Ve خَشِيبٌ [haşîb] Şol kimseye denir ki uzun ve taslak ve nâ-zîbâ olarak gövdesinin sinirleri ve kemikleri oklava gibi iri ve zâhir ve bünyesi sulb ve şedîd ola. Ve خَشِيبٌ [haşîb] lafzının cem’i خُشُبٌ [huşub] gelir, كُتُبٌ [kutub] gibi ve خَشَائِبُ [haşâ’ib] gelir, كَتَائِبُ [ketâ’ib] gibi.