اَلْخَرْمُ [el-harm] (hâ’nın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Bir nesnenin dikişini ve nigendesini söküp ayırmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَرَمَ الْخَرَزَةَ خَرْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا فَصَمَهَا Ve bir adamın burnunun direğini yarmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَرَمَ فُلَانًا إِذَا شَقَّ وَتَرَةَ أَنْفِهِ Ve خَرْمٌ [harm] Dağın burnuna denir ki sivri çıkan ucundan 'ibârettir. Ve خَرْمٌ [harm] 'Arûziyyûn ıstılâhında fe’ûlun cüz’ünden fâ’nın yâhûd mefâ’îlun cüz’ünden mîm’in iskâtından 'ibârettir, pes fe’ûlun, 'ûlun kalmakla fa’lun cüz’üne nakl olunur ve mefâ’îlun, fâ’îlun kalmakla mef’ûlun cüz’üne nakl olunur. Ve خَرْمٌ [harm] 'illeti 'ârız olan beyte مَخْرُومٌ [mahrûm] ve أَخْرَمُ [ahrem] dediler. Ve خَرْمٌ [harm] kelimesinin cem’i خُرُومٌ [hurûm]dur, burada وَالْمِيمُ مِنْ مُفَاعَلَتُنْ nüshaları galattır.

vn. 1. A cutting, cutting off or through. 2. A mutilating in the nose, lip, or ear. 3. A spoiling a seam by bursting two or more awl-holes into one. 4. A torrent’s cutting a trench for itself in the ground. 5. An eliding the initial consonant and vowel of either of the prosodial feet fa’ulun and mefa’ilun, so making the first 'ulun (عولن) represented by fa’lun (فعلن), and the second fa’ilun (فاعیلن) represented by mef’ulun (مفعولن).

اَلْخَرْمُ [el-harm] (hâ’nın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Dağ burnu, enf-i cebel ma’nâsına. Ve خَرْمٌ [harm] Sahtiyânın dikişin sökmek; tekûlu: خَرَمْتُ الْخَرَزَ أَخْرِمُهُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَثْأَيْتَهُ Ve إِثْآءٌ [is’â’] dikişi söküp gidermek. Ve خَرْمٌ [harm] Eksilmeğe dahi derler, naks ma’nâsına. Ve خَرْمٌ [harm] 'Udûl etmeğe dahi derler; yukâlu: مَا خَرَمَ الدَّلِيلُ عَنِ الطَّرِيقِ أَيْ مَا عَدَلَ