i. [“hân” ism-i Türkîsinin müennesidir. böyle “م mim” ilâvesiyle müennes teşkili kâidesi Türkçede bazı kelimelere mahsus olup, (bey)in müennesi olmak üzere “بيگم beygüm” lügatı dahi Orta Asya’da müstameldir.] 1. Kadınlara verilen şeref ve hürmet ve ta‘zîm tabiridir, seyyide, sittî, bânû: Fâtıma Hanım, Zeynep Hanım, Vâlide Hanım, hemşire hanım, hanım efendi, hanım kız, küçük hanım, büyük hanım. ─ cem‘i hürmeten kadınlar makamında dahi kullanılır: hanımlara mahsus kamara. 2. Zevce, hâlîle: filânın hanımı, paşanın büyük hanımı. hanım eli = güzel râyihâlı beyazımsı bir çiçek ve onu veren küçük ağaç.