(a. i.) : şarap, (bkz. : bade, habûk, handerîs, rahîk, sahbâ).

iz. ar. [Arabîde müennes de olur] Şarap, bâde, mey.

Ve ona خَمْرٌ [hamr] tesmiyesi 'aklı خَمْرٌ [hamr] ya’nî setr eylediği için yâhûd خَمِيرٌ [hamîr] gibi mâyalanıp şarâb derecesine bâlig olunca kadar terk olunduğu için yâhûd 'aklı şûrîde ve muhtelit eylediği için. Şârih der ki yâhûd istihyâ ma’nâsına olan خَمْرٌ [hamr]dandır, şâribi nâstan hayâ eylediği için ola yâhûd galeyân ma’nâsına olan إِخْتِمَارٌ [ihtimâr]dan ola yâhûd tagayyür-i râyiha ma’nâsına olan إِخْتِمَارٌ [ihtimâr]dan ola yâhûd hafâ ma’nâsına olan خَمْرٌ [hamr]dan ola, zîrâ bâde-nûş olan yârana ahvâl ve eşyâ muhtefî olup kendi 'âleminde olur yâhûd mâye-i hamîr ismi olan خَمْرٌ [hamr]dan ola, zîrâ şarâb ümm-i habâ’is ve mâye-i fesâddır yâhûd mülâzeme ma’nâsına olan مُخَامَرَةٌ [muhâmeret]ten ola, zîrâ ‘işrete şürû’ eden bir müddet nefsini alamayıp ona idmân ve müdâvemet eder, belki ba’zılar aslâ ferâgat edemez olur. İntehâ. Ve خَمْرٌ [hamr] Üzüme ıtlâk olunur ki mecâz-ı evveli olur, ke-mâ fi’t-Tenzîl: ﴿إِنِّي أَرَانِي أَعْصِرُ خَمْرًا﴾ أَيْ عِنَبًا Ve خَمْرٌ [hamr] Masdar olur, setr eylemek ma’nâsına ki ma’nâ-yı mevzû’udur; yukâlu: خَمَرَ الشَّيْءَ خَمْرًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا سَتَرَهُ Ve bir husûsu tınmayıp ketm eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: خَمَرَ الشَّهَادَةَ إِذَا كَتَمَهَا Ve bir adama bâde içirmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَمَرَ فُلاَنًا إِذَا سَقَاهُ الْخَمْرَ Ve utanmak ma’nâsınadır ki utandığı adamdan kendi nefsini setr eylemeyi müstelzimdir; yukâlu: خَمَرَ مِنْهُ إِذَا اسْتَحْيَا مِنْه Ve hamuru ve balçık makûlesini mâyelendirmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَمَرَ الْعَجِينَ وَالطِّينَ وَنَحْوَهُ إِذَا تَرَكَهُ حَتَّى يَجُودَ Ve gâh olur ki hamr ile şerr ve şûr irâde olunur, niteki خَلٌّ [hall] ile hayır ve menfa’at kasd olunur ve minhu yukâlu: مَا هُوَ بِخَلٍّ وَلاَ خَمْرٍّ أَيْ لاَ خَيْرَ عِنْدَهُ وَلاَ شَرَّ

s. (n. u. خمرە, pl. خمور) Wine; any fermented and intoxicating juice.

اَلْحَمْرُ [el-hamr] (hâ’nın fethi ve mîm’in sükûnuyla) Kayışın yüzin soymak. Ve Ya’kûb eyitti: حَمْرٌ [hamr] kayışın bâtının soyup yağlayıp onunla bir nesne dikmektir, tâ ki sühûletle dikile. Ve حَمْرٌ [hamr] Kezâlik koyunun derisin çıkarmağa derler; yukâlu: حَمَرَ شَاتَهُ يَحْمُرُهَا إِذَا نَتَقَهَا Ve نَتْقٌ [netk] nûn’un fethi ve tâ’nın sükûnu ile koyunun derisin çıkarmaktır.

اَلْخَمْرَةُ [el-hamret] (hâ’nın fethi ve mîm’in sükûnuyla) Ve اَلْخَمْرُ [el-hamr] (kezâlik) ve اَلْخُمُورُ [el-humûr] (zammeteynle) تَمْرَةٌ [temret] ve تَمْرٌ [temr] ve تُمُورٌ [tumûr] gibidir ya’nî evveli vâhid için ve ikincisi ism-i cins için ve üçüncüsü cem’ için olmakta; yukâlu: خَمْرَةٌ صِرْفٌ İbnu’l-A’râbî eyitti: hamra خَمْرٌ [hamr] dediler, zîrâ خَمْرٌ [hamr]ı terk olunmakla râyihası mütehammir olmuştur, ya’nî mütegayyir olmuştur ki تَخْمِيرٌ [tahmîr] tagyîre derler. Ba’zılar eyitti: hamra خَمْرٌ [hamr] dedikleri 'akla ihtilât ve ihtilâl verdiği içindir. Ve خَمْرٌ [hamr]la gâh olur şerr ma’nâsını dilerler; yukâlu: مَا عِنْدَهُ خَلٌّ وَلَا خَمْرٌ أَيْ خَيْرٌ وَلَا شَرٌّ Ve خَمْرَةٌ [hamret] Râyihaya dahi derler; yukâlu: وَجَدْتُ خَمْرَةَ الطِّيبِ أَيْ رِيحَهُ Ve خَمْرٌ [hamr] Hamura mâya katmağa dahi derler; yukâlu: خَمَرْتُ الْعَجِينَ أَخْمُرُهُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَأَخْمِرُهُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي أَيْ جَعَلْتُ فِيهِ الْخَمِيرَ Ve خَمْرٌ [hamr] Gizli olmağa dahi derler; yukâlu: خَمَرَ عَنِّي الْخَبَرُ أَيْ خَفِيَ Ve utanmağa dahi derler; istihyâ ma’nâsına. Ebû 'Amr rivâyeti üzere; yukâlu: خَمَرْتُ الرَّجُلَ أَخْمُرُهُ إِذَا اسْتَحْيَيْتَ مِنْهُ Ve gizlemeğe dahi derler; yukâlu: خَمَرَ فُلَانٌ شَهَادَتَهُ أَيْ كَتَمَهَا