To hold one’s self from proceeding; to hold up; to cease
progress; to stop for a longer or shorter period; to come to a stop; to
stand still.

To stand in doubt whether to proceed, or what to do; to
hesitate; to be uncertain.

اَلْحَلْتُ [el-halt] (hâ’nın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Baş tırâş etmek; yukâlu: حَلَتُّ رَأْسِي مِنَ الْبَابِ الثَّانِي أَيْ حَلَقْتُهُ Ve borç ödemeğe dahi derler; tekûlu: حَلَتُّ دَيْنِي أَيْ قَضَيْتُهُ Ve yün yolmağa dahi derler; tekûlu: حَلَتُّ الصُّوفَ أَيْ مَزَّقْتُهُ Ve bir nesne vermeğe dahi derler; yukâlu: حَلَتُّ فُلَانًا أَيْ أَعْطَيْتَهُ Asma’î eyitti: Vurmak ma’nâsına da gelir; yukâlu: حَلَتُّهُ مِائَةَ سَوْطٍ أَيْ جَلَدْتُهُ ve اَلْكُلُّ مِنْ بَابٍ وَاحِدٍ

A stop in marching or walking, or in any action; arrest of
progress.

اَلْخَلْطُ [el-halt] (hâ’nın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Karıştırmak; yukâlu: خَلَطْتُ الشَّيْءَ بِغَيْرِهِ خَلْطًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ

vn. 1. A mixing, a mingling, mixture. 2. A confusing; confusion. 3. A disturbing, disarranging; disarrangement. 4. An associating with others; intercourse.

iz. ar. 1. Karıştırma, mezc: eczâyı halt etmek. 2. Münâsebetsiz söz söyleme, hezeyân etme: artık halt ediyor.

(a. i.) : 1) karıştırma, (bkz. : meze). 2) fena, münasebetsiz söz söyleme. 3) nazlanma.

s. 1. Dung, dirt. 2. A piece of impudence.

3d pers. sing. pres. of Hold, contraction for holdeth.