(a. i. c. : ahbâr, hubûr) : 1) âlim, bilgin, fak’îh, zekî, anlayışlı. 2) İsrail oğulları "bilgini, (bkz. : hibr).

iz. ar. cm. Ahbâr, Benî İsrâil âlimi ve ale’l-ıtlâk bir kavmin âlim ve fakîhi.

اَلْخَبْرُ [el-habr] (hâ’nın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Büyük azık çantasına denir, tûşe-dân-ı büzürg ma’nâsına; hâ’nın kesriyle de câ’izdir. Cem’i خُبُورٌ [hubûr] gelir. Bu ma’nâdandır ki ‘Arablar “Filân bildiği haberi aslâ ketm eylemeyip mecmû’unu filâna nakl ve ihbâr eyledi” diyecek yerde أَخْبَرَهُ خُبُورَهُ derler, أَنْبَأَهُ مَا عِنْدَهُ ma’nâsına. Ve خَبْرٌ [habr] Sütü pek çok nâkaya denir; hâ’nın kesriyle de lügattır. Bunun da cem’i خُبُورٌ [hubûr] gelir. Ve خَبْرٌ [habr] Şîrâz’da bir karye adıdır; sâhibü’l-Musned Fadl b. hammâd el-habrî oradandır. Ve Yemen’de bir karye adıdır. Ve خَبْرٌ [habr] Ekine denir, زَرْعٌ [zer’] ma’nâsına. Ve dağlarda su irkilecek yere denir. Ve سِدْرٌ [sidr] ağacına denir ki 'Arabistân kirazı ta’bîr olunur.

اَلْحَبْرُ [el-habr] (hâ’nın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Masdardır, hüsn ve cemâl sâhibi olmak ma’nâsına, pes hâ’nın kesriyle ism olur fethiyle masdar olur; kâne min kavlihim: حَبَرْتُهُ حَبْرًا إِذَا أَحْسَنْتَهُ Ve حَبْرٌ [habr] Kezâlik sürûr ma’nâsına da gelir. Ve müna’’am kılmak ma’nâsına da gelir; yukâlu: حَبَرَهُ يَحْبُرُهُ بِالضَّمِّ حَبْرًا وَحَبْرَةً Ve kâlallâhu ta’âlâ: ﴿فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ﴾ (الروم 15) أَيْ يُنَعَّمُونَ وَيُكَرَّمُونَ وَيُسَرُّونَ Ve حَبْرٌ [habr] Yahûdîlerin 'âlimine dahi derler. Ka’bu’l-Ahbâr bundan me’hûzdur ba’zı rivâyette.

اَلْخَبْرُ [el-habr] (hâ’nın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Şol azık koyacak nesne ki 'azîm ola, tûşe-dân-ı büzürg ma’nâsına.