(f. i.) : Güneş, (bkz. : Âf-tâb, Hurşîd, Mihr, Şems).

(f. i.) : Güneş, (bkz. : Âf-tâb, Hurşîd, Mihr, Şems). 2) yiyecek, yiyinti, (bkz. : hûrd, hûrdenî).

(a. i. ahver ve havrâ’nın c.) : 1) âhû gözlüler, gözlerinin akı karasından çok olanlar. 2) (c. hûriyân) cennet kızları, huriler.

is. ar. [asıl Arabîde “احور ahver” sıfât-ı müşebbehesinin müennesi olan حوراء havrâ‘’nın cem‘îsi olup, gözleri iri ve siyahı pek siyah beyazı pek beyaz kızlar demektir. lisânımızda müfred gibi ve ekseriya terfîde delâlet eden yâ-i nisbetle “حورى hûrî” kullanılır.] Ehl-i Cennet’e mev‘ûd olan hüsnâ kızların beheri, hûrî.

اَلْخُورُ [el-hûr] (نُورٌ [nûr] vezninde) Reyb ve töhmetleri çok olan nisvâna denir. Fî-zâtihâ ehl-i fesâd ve habâ’is olduklarına binâ’en doğru yürüseler de yine mazinne-i töhmet olalar. İşbu خُورٌ [hûr] kelimesi cem’dir, müfredi mesmû’ değildir. Ve خُورٌ [hûr] خَوَّارَةٌ [havvâret] lafzından cem’ olur ki sütü bol ve firâvân olan nâkaya denir; yukâlu: نَاقَةٌ خَوَّارَةٌ أَيِ الْغَزِيرَةُ اللَّبَنِ ve yukâlu: نُوقٌ خُورٌ

s. 1. Loss; wane; deficiency. 2. A vain thing. 3. A bad plight. 4. Error. 5. Death, destruction.

s. (pl. حوران) 1. (The Arabic pl. adj. used as a sing. substantive) A nymph of paradise. 2. (anagram of روح) Soul, spirit, life.

اَلْحُورُ [el-hûr] (hâ’nın zammıyla) Kezâlik rücû’ ma’nâsına. Ve fi’l-meseli: “حُورٌ فِي مَحَارَةٍ” أَيْ نُقْصَانٌ فِي نُقْصَانٍ Ve bu mesel darb olunur şol kimse hakkında ki hâli ziyâdeden noksâna yüz tuta. Ve حُورٌ [hûr] Kezâlik ismdir, redd ma’nâsında; ve minhu kavluke: “طَحَنَتِ الطَّاحِنَةُ فَمَا أَحَارَتْ شَيْئًا” أَيْ مَا رَدَّتْ شَيْئًا مِنَ الدَّقِيقِ Ve حُورٌ [hûr] Kezâlik helâk ma’nâsınadır.

اَلْخُورُ [el-hûr] (hâ’nın zammıyla) Cem’dir, za’îf erler ve sütü çok nâkalar ma’nâsına.