اَلْحَائِلُ [el-hâ’il] (yâ’nın kesriyle) Yüklü kalmayan deve. Ve حَائِلٌ [hâ’il] Şol nâka yavrusuna derler ki dişi ola, zîrâ nâka doğurduğu gibi veledi müzekkerlik ve mü’enneslikle mevsûf olmağa sâlih olur. Müzekker olursa سَقْبٌ [sakb] mü’ennes olursa حَائِلٌ [hâ’il] derler; yukâlu: نُتِجَتِ النَّاقَةُ حَائِلًا حَسَنَةً ve “لَا أَفْعَلُ ذَلِكَ مَا أَرْزَمَتْ أُمُّ حَائِلٍ” Ve إِرْزَامٌ [irzâm] râ’-i mühmele ve zâ’-i mu’ceme ile nâka veledi üzere hanîn edip çağırmaktır. Ve حِيَالٌ [hiyâl] Bir nesnenin mukâbili; yukâlu: قَعَدَ حِيَالَهُ وَبِحِيَالِهِ أَيْ بِإِزَائِهِ وَأَصْلُهُ الْوَاوُ Ve اَلْحُولُ [el-hûl] (hâ’nın zammı ve meddiyle) حَائِلٌ [hâ’il]in cem’idir, yüklü kalmayan nâkalar ma’nâsına. Ve kaçan حَامِلٌ [hâmil] حُولٌ [hûl]a izâfetle isti’mâl olunsa gelecek yıl dahi hâmile kalmayan deveye derler; yukâlu: حَائِلٌ حُولٌ إِذَا لَمْ يَحْمِلِ السَّنَةَ الْمُقْبِلَةَ أَيْضًا