(f. i.) : 1) akıl; fikir; şuur; us. Gûş-i hûş (akıl kulağı) : anlayış. 2) ölüm. 3) zehir.

i. fa. Akıl, şu’ûr, hıred: هوش گوش gûş-ı hûş = akıl kulağı.

خُوشُ [hûş] (hâ’nın zammıyla) Esferâyin kazâsında bir karyedir.

prop. n. Name of a fabulous region, a land of genii.

a. Acute of intellect.

s. Man’s sober senses, reason, sense.

اَلْحُوشِيُّ [el-hûşiyy] (hâ’nın zammı ve meddiyle) Vahşî ma’nâsınadır. Ve حُوشِيُّ الْكَلَامِ [hûşiyyu’l-kelâm] Kelâmın vahşîsi ve garîbi. Ve حُوشِيٌّ [hûşiyy] Şol kimseye derler ki halka karışmaya; yukâlu: رَجُلٌ حُوشِيٌّ وَفِيهِ حُوشِيَّةٌ ve حُوشٌ [hûş]ın aslı 'Arablar zu’m ettiği uzun şol cinn vilâyetidir ki Yebrî demekle ma’rûf olan kumlu sahrânın mâ-verâsındadır ki onda insândan bir ehad sâkin olmaz. Ve حُوشٌ [hûş] Yabanî olan davara dahi derler.