حَاشَى [hâşâ] (hâ’nın fethi ve yâ’nın âhirinde kasrıyla) Fi’l-i mâzîdir ki makâm-ı tenzîhte isti’mâl olunur; yukâlu: حَاشَا لَكَ ve حَاشَاكَ Bu ikisinin ma’nâsı birdir. Ve حَاشَا لِلَّهِ dahi derler مَعَاذَ اللهِ ma’nâsına. Ve âyet-i kerîmede ﴿حَاشَ لِلَّهِ﴾ (يوسف، 31، 51) dahi kırâ’at olunmuştur, kitâb-ı kerîmde olan resme tebe’iyyetle ve illâ aslı حَاشَى dır. Cevherî’nin bu kelâmı hazâzetten hâlî değildir, zîrâ isti’mâl-i ‘Arabda حَاشَا [hâşâ]nın âhirinden elifin hazfi câ’iz olıcak kitâba tebe’iyyetle bilâ-elif kırâ’at olundu demek ne şey’-i mukayyed olur, hâlâ ki elifin hazfi câ’iz olması ‘an-karîb gelir inşâallâhu ta’âlâ. Ve حَاشَى [hâşâ] Bir kelimedir ki onunla istisnâ olunur. Ve gâh olur harf dahi olur, fi’l olduğu zamânda mâ-ba’din mansûb kılıp ضَرَبْتُهُمْ حَاشَى زَيْدًا dersin. Ve harf olduğu zamânda mâ-ba’din mecrûr kılarsın. Ve Sîbeveyhi eyitti: حَاشَى [hâşâ] harftir gayrı değildir, zîrâ fi’l olsa sıla olması câ’iz olurdu, خَلَا [halâ] kelimesi sıla olduğu gibi.Vaktâ ki جَاءَنِي الْقَوْمُ مَا حَاشَى زَيْدًا mümteni’ olduysa ma’lûm oldu ki bu fi’l değildir dedi. Ve Muberred 'Arabların مَا أُحَاشِي مِنْ أَحَدٍ dedikleri kavlleriyle istidlâl edip حَاشَا gâh olur fi’l olur dedi, zîrâ tasarruf fi’liyyete delâlet eyler. Ve حَاشَى لِزَيْدٍ dedikleriyle dahi istidlâl edip eger fi’l olmayaydı, ona harfin ta’alluku câ’iz olmaz idi, zîrâ harfin harfe ta’alluku câ’iz değildir dedi. Ve حَاشَا [hâşâ]nın âhirinden elif hazf olduğuyla dahi istidlâl edip eger harf olsa naks câ’iz olmazdı, zîrâ hazf ve naks esmâda ve ef’âlde olur, harfte olmaz dedi.