iz. ar. 1. Boş ve beyhûde şeye güvenip aldanma, nâfile şeylere itimâd, mağrûrluk, gaflet: nimet-i dünya insana bâ‘is-i gurûr olmamalıdır; servet ü sâmânıyla gurûr getirdi. 2. Kibir, nahvet, beyhûde ve boş şeylerle tefahhur: kibir ve gurur insanı ahbâbsız bırakır.

اَلْغَرُّ [el-garr] (gayn’ın fethi ve râ’nın teşdîdiyle) ve اَلْغُرُورُ [el-gurûr] (ظُهُورٌ [zuhûr] vezninde) ve اَلْغِرَّةُ [el-girret] (gayn’ın kesriyle) Bir adamı bâtıl ve beyhûde nesne itmâ’ıyla aldatmak ma’nâsınadır; yukâlu: غَرَّهُ غَرًّا وَغُرُورًا وَغِرَّةً مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا خَدَعَهُ وَأَطْمَعَهُ بِالْبَاطِلِ

s. Anything deceptive, a vanity.

s. pl. of غر, q. v.

اَلْغُرُورُ [el-gurûr] (zammeteynle) Deride olan şikenlerdir, ya’nî büküntü yerleridir. Ve غُرُورٌ [gurûr] Şol metâ’-ı dünyâya derler ki onunla aldanılır. Ve aldamak ma’nâsına da gelir; yukâlu: غَرَّهُ يَغُرُّهُ غُرُورًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا خَدَعَهُ yukâlu: مَا غَرَّكَ بِفُلَانٍ أَيْ كَيْفَ اجْتَرَأْتَ عَلَيْهِ وَمَنْ غَرَّكَ مِنْفُلَانٍ أَيْ مَنْ أَوْطَأَكَ عُشْوَةً مِنْهُ Ve عُشْوَةٌ ['uşvet] 'ayn’ın zammıyla âteşe derler, ya’nî seni kim pâreye attı ki onun âteşine uğradın.