iz. ar. 1. Vazgeçme, terk, çekilip bırakma: işten, meşguliyyetten ferâğ etmek. 2. Hiçbir işle meşgul olmayıp istirahat etme: كنج فراغ künc-i ferâğ = istirahat köşesi. 3. Âsûdelik, âsâyiş, rahat, cemiyyet: ferâğ-ı bâl, ferâğ-ı hâtır. 4. arz. Arâzî-i emîriyye ve müsakkafât ve müstagıllât-ı mevkûfenin hakk-ı tasarrufunu eski sâhibinin yeni sâhibine terkle kat‘-ı taalluk eylemesi (alâkasını kesmesi) ve buna dâir muâmele-i resmiyye ve kalemiyye ki Defter-i Hâkânî Nezâreti’nce ve taşralarda Nezâret-i müşârun-ileyhânın memuru marifetiyle icrâ olunur: satılan hânenin, tarlanın ferâğı bugün icrâ olunacaktır; henüz ferâğ muâmelesi icrâ olunmadı.