iz. ar. [aslı fe’l] 1. Uğur, iyi tâlih, baht-ı nîk. n. 2. Baht ve tâlihi anlamak için birtakım vesâit-i garîbeye mürâcaat etme; atılan boncuk ve baklaya, ale’t-tesâdüf açılan bir kitabın bir satırına, koyunun kürek kemiğine vesâir böyle şeylere bakıp, bunlardan mana istihrâc etme: fal açmak, atmak, fala bakmak. Fâl-ı hayr = iyi fal.

اَلْفَيِّلُ [el-feyyil] (كَيِّسٌ [keyyis] vezninde) ve اَلْفَالُ [el-fâl] (حَالٌ [hâl] vezninde ki aslı فَيَلٌ idi yâhûd فَائِلٌ [fâ’il]den maklûbdur) فِيلٌ [fîl]-i mezkûr gibi رَأْيٌ [re’y] lafzına muzâf olarak re’y ve endîşesi za’îf ve tedbîri sahîf adama denir; yukâlu: رَجُلٌ فِيلُ الرَّأْيِ كَمَا ذُكِرَ وَفَيِّلُ الرَّأْيِ وَفَائِلُ الرَّأْيِ بِالْإِضَافَةِ وَفَالٌ مِنْ غَيْرِ إِضَافَةٍ وَفَائِلُ الرَّأْيِ أَيْ ضَعِيفُ الرَّأْيِ Ve فَالٌ [fâl]فَائِلٌ[fâ’il] dedikleri damara denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve Fâris ülkesinde bir kasaba adıdır, Pâl muarrebidir; Kitâb-ı Takrîb ve sâ’ir ba’zı te’lifât sâhibi kutb-ı Fâlî oradandır ve kâdî-i Şîrâz İsmâ’îl b. İbrâhîm el-Fâlî oradandır. Ve hûzistân kazâsında bir belde adıdır; Ebu’l-hasen 'Alî b. Ahmed el-Edîb el-Fâlî oradandır yâhûd bunun ismi فَالَةُ [Fâlet]tir. Ve فَيِّلٌ [feyyil] (كَيِّسٌ [keyyis] vezninde) Mülahham adama ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ فَيِّلُ اللَّحْمِ أَيْ كَثِيرُهُ Ve فَائِلٌ [fâ’il] Omaca kemiğinin çukurunda olan ete denir, 'alâ-kavlin onda olan damara denir.

(for فأل fe’l) vulg. fal, s. (pl. افؤول، فؤول) 1. An omen, augury. 2. A lot drawn. 3. One’s fortune.