اَلْفَقْمُ [el-fakm] (fâ’nın fethiyle ve zammıyla) Çeneye denir, ‘alâ-kavlin çenelerin birine denir,;ikisine فَقْمَانِ [fakmân] denir. Ve kelb kısmının burnunun ucuna denir. Ve masdar olur, bir adamın çenesinden kavrayıp tutmak ma’nâsına; yukâlu: فَقَمَهُ فَقْمًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَخَذَ بِفَقْمِهِ Ve cimâ’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: فَقَمَ الْمَرْأَةَ إِذَا نَكَحَهَا

اَلْفَقَمُ [el-fekam] (fâ’nın ve kâf’ın fethiyle) Dolmak ma’nâsınadır; yukâlu: فَقِمَ الْإِنَاءُ فَقَمًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا امْتَلَأَ Ve فَقَمٌ [fekam] ve فَقْمٌ [fakm] (kâf’ın sükûnuyla) Bir adamın üst dişleri ilerice olmakla alt dişlere râst kapanmayıp aşırı olmak ma’nâsınadır; yukâlu: فَقِمَ الرَّجُلُ فَقَمًا وَفَقْمًا مِنَ الْبَابِ الْمَزْبُورِ إِذَا كَانَتْ ثَنَايَاهُ الْعُلْيَا مُتْقَدِّمَةً فَلَا يَقَعُ عَلَى السُّفْلَى Ve فَقَمٌ [fekam] (fethateynle) Taşkın sürûr ve neşâtla poturlanmak ma’nâsınadır; yukâlu: فَقِمَ الرَّجُلُ إِذَا أَشِرَ وَبَطِرَ Ve bir adamın mâlı tükenmek yâhûd çoğalmak ma’nâsına olmakla zıdd olur; yukâlu: فَقِمَ مَالُهُ إِذَا نَفِدَ أَوْ كَثُرَ Ve فَقَمٌ [fekam] ve فَقْمٌ [fakm] (kâf’ın sükûnuyla) ve فُقُومٌ [fukûm] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Bir mâdde istikâmet üzere olmayıp kec ü mec olmak ma’nâsınadır ki netîce ve encâmı râst ve dürüst gelmez; yukâlu: فَقِمَ الْأَمْرُ فَقَمًا وَفَقْمًا وَفُقُومًا إِذَا لَمْ يَجْرِ عَلَى اسْتِوَاءٍ Ve bir iş 'azîm ve düşvâr olmak ma’nâsınadır; yukâlu: فَقِمَ الْأَمْرُ إِذَا عَظُمَ Ve فَقَمٌ [fekam] (fethateynle) Bıkmak ma’nâsınadır; yukâlu: أَكَلَ حَتَّى فَقِمَ أَيْ بَشِمَ