(a. i. c. : erânib) : zool. tavşan.

iz. ar. cm: erânib. tavşan. ls.

اَلأَرْنَبُ [el-erneb] (nûn’la أَنْسَبُ [enseb] vezninde) Tavşana denir. Fârisîde hargûş derler. İsm-i cinstir, erkeğine ve dişisine şâmildir; ‘alâ-kavlin erkeğine خُزَزٌ [huzez] ve dişisine أَرْنَبٌ [erneb] derler. Ve خُزَزٌ [huzez] iki zâ-yı mu’ceme ile صُرَدٌ [surad] veznindedir. Cem’i أَرَانِبُ [erânib] gelir ve أَرَانِي [erânî] gelir, bâ’yı yâ’ya ibdâlle. Şârih der ki Sîbeveyhi cem’-i sânîyi zarûret-i şi’re tahsîs eylemiştir: ثَعَالِبٌ [se’âlib] ve ثَعَالِي [sa’âlî] gibi. Ve أَرْنَبٌ [erneb] Bir nev’ iri sıçana denir ki kuyruğu kısa olur, ona يَرْنَبٌ [yerneb] dahi derler, yâ-yı tahtiyye ile. Ve أَرْنَبٌ [erneb] Nisvân zînet ve huliyyâtlarından bir nev’ zînet ismidir. Ve bir hatun adıdır.

s.pl ارانب 1. A hare, the hare. 2. A rabbit; the rabbit.