اَلضَّحْوُ [ed-dahv] (صَحْوٌ [sahv] vezninde) ve اَلضُّحُوُّ [ed-duhuvv] (عُلُوٌّ ['uluvv] vezninde) ve اَلضُّحِيُّ [ed-duhiyy] (عُتِيٌّ ['utiyy] vezninde) Güneşe çıkmak ma’nâsınadır; yukâlu: ضَحَا الرَّجُلُ يَضْحُو ضَحْوًا وَضُحُوًّا وَضَحِيًّا إِذَا بَرَزَ لِلشَّمْسِ Ve ضَحْوٌ [dahv] (صَحْوٌ [sahv] vezninde) ve ضُحِيٌّ [duhiyy] (عُتِيٌّ ['utiyy] vezninde) Bir nesneye güneş dokunmak ve güneş dokunur olmak ma’nâsınadır; yukâlu: ضَحَا الشَّيْءُ وَضَحِيَ ضَحْوًا وَضُحِيًّا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَالرَّابِعِ إِذَا أَصَابَتْهُ الشَّمْسُ Ve ضُحُوٌّ [duhuvv] (عُلُوٌّ ['uluvv] vezninde) Bir nesne belli ve âşikâre olmak ma’nâsınadır; yukâlu: ضَحَا الطَّرِيقُ ضُحُوًّا إِذَا بَدَا وَظَهَرَ Ve ضُحُوُّ الظِّلِّ [duhuvvu’z-zill] Mevtten kinâyedir, zîrâ adamın gölgesi şems oldukta mahv olur; yukâlu: ضَحَا ظِلُّهُ إِذَا مَاتَ