iz. ar. cm: edvâr. [cem‘i yalnız 8. ve 9. mana ile müsta‘meldir.] 1. Dönme, bir şeyin kendi mihveri üzerine hareketi: devr-i arz, vapur çarkının devri. 2. Bir şeyin etrafına dolaşma: huccâc Kâbe-i Şerîf’in etrafını devr ve tavâf ederler. 3. Bir memleketin her tarafını gezip dolaşma, seyâhat: vâlî-i vilâyet devre çıktı; kaymakam kazasını devr etmektedir. 4. Bazı turuka mensûb dervîşânın dönerek ettikleri zikr ve sema‘. 5. Aktarma, bir şeyin bir kaptan veya bir mahalden diğerine nakli: zahireyi gemiden mahzene devrettiler; bu eşyayı sandıktan dolaba devrettik. 6. Bir şeyin diğerine teslimi: selef kâffe-i defâtir ve evrâkı halefine devretmeye mecburdur: sandığın mevcudunu kime devr ve teslim ettiniz? 7. Bir bölük veya takım askerin teftiş ve muhâfaza-i emniyet için dolaşması: devr kolu; devre çıkmak. 8. [masdariyet manasını muhâfaza etmeyerek] Zaman, ahid, asır: cennet-mekân Kânûnî Sultân Süleyman Hân hazretlerinin devri; fütûhat devri. 9. Bir zamanın münkasım olduğu aksâmın beheri: bazı akvâm-i kadîmede birkaç sene bir devir teşkil ederdi; zatürrenin üç devri vardır; bu hastalığın birinci devri tehlikelidir.