اَلضَّرْعَاءُ [ed-dar’â’] (حَمْرَاءُ [hamrâ’] vezninde) ve اَلضَّرِيعُ [ed-darî’] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve اَلضَّرِيعَةُ [ed-darî’at] Memesi büyük olan hayvân-ı mezkûre ve öylesi hatuna da ıtlâk olunur. Bunun müzekkerinden su’âl ehâcîdendir; yukâlu: شَاةٌ وَامْرَأَةٌ ضَرْعَاءُ وَضَرِيعٌ وَضَرِيعَةٌ أَيْ عَظِيمَةُ الضَّرْعِ Ve ضَرْعَاءُ [dar’â’] Bir karye adıdır. Ve ضَرِيعٌ [darî’] شِبْرِقٌ [şibrik] dedikleri ota denir, ‘alâ-kavlin o otun kurusuna denir yâhûd bir nebâttır ki tâzesine شِبْرِقٌ [şibrik] ve kurusuna ضَرِيعٌ [darî’] denir; pek habîs ve bed-bûy olduğundan ona davar yaklaşmaz. Ve ضَرِيعٌ [darî’] Hurmâ ağacının dikenine denir. Ve tâze عَوْسَجٌ ['avsec] ağacına yâhûd bulanık ve müte’affin sularda nâbit bir gûne nebâta denir ki 'urûku arza vâsıl olmayıp hemân su içre olur. ‘alâ-kavlin cehennemde bir nesnedir ki صَبِرٌ [sabir] dedikleri dârûdan acı ve lâşeden bed-bûy ve âteşten ıssı olur. Ve bir nebât adıdır ki be-gâyet müntin ve bed-râyiha olur, deryâda nâbit olup dalga kendisini sâhile ilkâ eder. Ve her ağacın kurumuşuna ضَرِيعٌ [darî’] denir. Ve bâdeye, 'alâ-kavlin koyu olmayıp duruca olanına denir; yukâlu: شَرِبَ الضَّرِيعَ أَيِ الْخَمْرَ أَوْ رَقِيقَهَا Ve et ile kemik arasında olan zar gibi ince dericiğe denir.

اَلضَّرِيعَةُ [ed-darî’at] (dâd’ın fethi ve râ’nın kesri ve meddiyle) Bi-ma’nâhu; yukâlu: شَاةٌ ضَرِيعٌ وَضَرِيعَةٌ إِذَا كَانَتْ عَظِيمَةَ الضَّرْعِ Ve ضَرِيعٌ [darî’] شِبْرِقٌ [şibrik] dedikleri dikenin kurusuna da derler, tâze iken شِبْرِقٌ [şibrik] derler, ضَرِيعٌ demezler. Ve bu şol dikenlerdir ki Ka’be-i şerîf yollarında çok biter, onu hayvânât yemez; yere yayılır, sâkı olmaz, kurudukta dikenleri kedi tırnağı gibi kalır.