اَلضَّمِنُ [ed-damin] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) 'Âşık ve âşüfteye denir; yukâlu: رَجُلٌ ضَمِنٌ أَيْ عَاشِقٌ Ve kötürüme denir; cem’i ضَمْنَى [damnâ] gelir, مَرْضَى [merdâ] gibi; ve minhu kavlu 'Abdillâh b. 'Amr b. el-'Âs: “مَنِ اكْتَتَبَ ضَمِنًا بَعَثَهُ اللهُ ضَمِنًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ” أَيْ مَنْ كَتَبَ نَفْسَهُ فِي دِيوَانِ الضَّمْنَى وَالزَّمْنَى Ya’nî “Bir adam cihâda gitmemek için kendisini kötürüm defterine kayd ettirse Hak celle ve 'alâ onu yevm-i kıyâmette kötürüm olarak ba’s eder.” Ve ضَمِنٌ [damin] Bedende kesr ve noksân gibi 'illete mübtelâ adama denir; yukâlu: رَجُلٌ ضَمَنٌ أَيْ مُبْتَلًى فِي جَسَدِهِ

اَلضَّامِنُ [ed-dâmin] ve اَلضَّمِينُ [ed-damîn] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Kefîl olan adama denir. ضَامِنٌ [dâmin], ذُو ضَمَانٍ [zû damân] ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ ضَامِنُهُ وَضَمِينُهُ أَيْ كَفِيلُهُ