اَلضَّغْثُ [ed-dags] (dâd’ın fethi ve gayn-ı mu’cemenin sükûnuyla) Birbirine katıp karıştırmak ma’nâsınadır; yukâlu: ضَغَثَ الْحَدِيثَ ضَغْثًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا خَلَطَهُ Ve devenin semizliğini bilmek için el ile hörgücünü yoklamak ma’nâsınadır; yukâlu: ضَغَثَ السَّنَامَ إِذَا عَرَكَهُ Ve وَرِكٌ [verik] seslenmek ma’nâsınadır; yukâlu: ضَغَثَ الْوَرِكُ إِذَا صَوَّتَ Gerçi cemî’-i nüshalarda اَلْوَرِكُ 'unvânıyladır ki kâf ile mersûmdur ki pöç kemiğine denir, onun seslenmesi bir türlü mülâyim değildir. Gâlibâ اَلْوَرَلُ 'unvânıyla ki lâm’ladır, keler ta’bîr olunan cânvere şebîh bozumca dedikleri cânver olup aklâm-ı nüssâh tagyîr eylemişlerdir, zîrâ keler gibi o cânver dahi ötüp seslenir. Ve sevb makûlesi nesneyi ihtimâmsızca yaykamak ma’nâsınadır; yukâlu: ضَغَثَ الثَّوْبَ إِذَا غَسَلَهُ وَلَمْ يُنَقِّهِ