(a. s.) : göz boncuğu denilen, kara alaca ve değerli bir süs taşı, damarlı akik.

اَلْجَزْعُ [el-cez’] (cîm’in fethi ve zâ-yı mu’cemenin sükûnuyla) Kat’-ı mesâfe eylemek, ‘alâ-kavlin mesâfe ve arzı arkuru kat’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَزَعَ الْأَرْضَ وَالْوَادِيَ جَزْعًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا قَطَعَهُ أَوْ عَرْضًا Ve جَزْعٌ [cez’] cîm’in kesriyle de lügattir, harez-i Yemânî-i Sînî’ye denir ki aklı karalı Yemenî boncuktur, Yemen’de ve Çin diyârında zuhûr eder. Göze ve tabakâtına şebîh sevâd ve beyâz olmakla göze teşbîh edip göz boncuğu ta’bîr ederler. Bunun bir kısmına Fârisîde bâbâgûrî ve bir kısmına süleymânî derler, عَيْنُ الْهِرِّ [‘aynu’l-hirr] dedikleri dahi bunun nev’indendir. Cez’-i mezkûru yüzük edip takınmak hüzn ve kederi mûris ve korkunç rü’yâlara ve halkla ve muhâsameye bâ’is olur; 'usret-i vilâdeti olan hatunun saçı aralığına sarsalar der-sâ’at tevlîdi bâbında 'acîbü’l-eserdir.

اَلْجَذْعُ [el-cez’] (cîm’in fethi ve zâl’ın sükûnuyla) Davarı ‘aleften men’ etmek üzere habs etmek.

اَلْجُزْأَةُ [el-cuz’et] Bıçağın ve bizin ve ona benzer nesnenin sapı, deste-i kârd ve deste-i direfş ma’nâsına. Ve جَزْءٌ [Cez’] (bi-fethi’l-cîm ve sukûni’z-zây) Bir recülün ismidir.

اَلْجَزْءُ [el-cez’] (bi’l-fethi) Bölmek; yukâlu: جَزَأْتُ الشَّيْءَ أَيْ قَسَّمْتُهُ وَجَعَلْتُهُ جُزْءًا Ve iktifâ etmek; yukâlu: جَزَأْتُ بِالشَّيْءِ جَزْءًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ أَيِ اكْتَفَيْتُ بِهِ