is. ar. cm. Cennât, cinân. 1. Bahçe. [bu mana ile lisânımızda kullanılmaz.] 2. Âhirette mü’minîn ve sülehâ ve ashâb-ı hayra min-tarafi’llâh mev‘ûd olan mekân-ı manevî ki ferâh-fezâ bahçe ve köşkler sûretinde tarîfle tefhîm buyuruluyor, uçmak, firdevs, behişt: cennete gitmek = irtihâl etmek. 3. mc. Pek müzeyyen ve müferrah mekân: orası cennettir.

اَلْجَنَّةُ [el-cennet] (cîm’in fethiyle) Hurmâ ve sâ’ir eşcârı müştemil bâgçeye denir, eşcâr ve zılâliyle arzı setr eylediği için; cem’i جِنَانٌ [cinân]dır, كِتَابٌ [kitâb] vezninde; tekûlu: دَخَلْنَا الْجَنَّةَ وَهِيَ حَدِيقَةٌ ذَاتُ النَّخْلِ وَالشَّجَرِ

s. (pl. جنات , جنان , اجنە ) 1. A garden, park, meadow, orchard, or vineyard. 2. Paradise, heaven. 3. A place like paradise in beauty.

اَلْجَنَّةُ [el-cennet] (cîm’in fethi ile) Bostân.