(a. i.) : 1) yerini, yurdunu terketme. 2) tas. abd’ın nuût-ı ilâhiyye ile halvetten hurucudur. Bu suretle ki abdin aynı ve âzası enâniyetinden çıkarak âzâ abidsiz hakka muzâf olur.

اَلْجَلْوُ [el-celv] (cîm’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla) ve اَلْجِلَاءُ [el-cilâ’] (cîm’in kesriyle) Kılıç ve ayna makûlesinin pâsını açıp musaykal eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَا السَّيْفَ وَالْمِرْآةَ جَلْوًا وَجِلَاءً إِذَا صَقَلَهُمَا Ve bir adamın gam ve kasâvetini izâle kılmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: جَلَا الْهَمَّ عَنْهُ إِذَا أَذْهَبَهُ Ve bir nesneyi keşf ve ayân kılmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَا فُلَانًا اَلْأَمْرَ وَجَلَا عَنْهُ إِذَا كَشَفَهُ Ve eğninden libâsını çıkarıp bırakmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَا بِثَوْبِهِ إِذَا رَمَىَ بِهِ Ve ‘âlî olmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَا الشَّيْءُ إِذَا عَلَا Ve جَلْوَةٌ [celvet] (cîm’in harekât-ı selâsıyla) ve جِلَاءٌ [cilâ’] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Gelini telli pullu zînetle ârâste edip dâmada 'arz eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَا الْعَرُوسُ عَلَى بَعْلِهَا جَلْوَةً مُثَلَّثَةً وَجِلَاءً إِذَا عَرَضَهَا عَلَيْهِ مَجْلُوَّةٌ Ve zifâf hengâmında geline yüz görümlüğü vermek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَا الْعَرُوسَ زَوْجُهَا وَصِيفَةً أَوْ غَيْرَهَا إِذَا أَعْطَاهَا إِيَّاهَا فِي ذَلِكَ الْوَقْتِ أَيِ الْعَرْضِ وَالزِّفَافِ