(s. i.) : memleketten ayrılma, gurbete düşme.

اَلْجَلْوُ [el-celv] (cîm’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla) ve اَلْجَلَاءُ [el-celâ’] (صَلَاءٌ [salâ’] vezninde) Bir kimse vatanından ve hânümânından âvâre olmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَا الْقَوْمُ عَنِ الْمَوْضِعِ وَمِنَ الْمَوْضِعِ يَجْلُو جَلْوًا وَجَلَاءً إِذَا تَفَرَّقُوا Ve bu ma’nâda müte’addî olur; yukâlu: جَلَاهُ الْجَدْبُ إِذَا طَرَدَهُ Mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre جَلْوٌ mâddesi keşf-i zâhir ma’nâsına mevzû’dur, ma’ânî-i sâ’ire ondan müteferra’dır. Ve جَلَاءٌ [celâ’] Bal sağmak için kovana tütsü vermek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَا النَّحْلَ جَلَاءً إِذَا دَخَّنَ عَلَيْهَا لِيَشْتَارَ الْعَسَلَ