اَلْجَحِدُ [el-cehid] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve اَلْجَحْدُ [el-cahd] (سَعْدٌ [sa’d] vezninde) ve اَلْأَجْحَدُ [el-echad] (أَسْعَدُ [es’ad] vezninde) Kalîlü’l-hayr olan ya’nî fakr u fâkası olan kimseye denir; yukâlu: رَجُلٌ جَحِدٌ وَجَحْدٌ وَأَجْحَدُ أَيْ قَلِيلُ الْخَيْرِ Esâs’ta kıllet-i hayr, fakr ile buhlden 'ibârettir diye meşrûhtur. Ve جَحِدٌ [cehid] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Gövdesi kalın ve kısa olan ata denir; yukâlu: فَرَسٌ جَحِدٌ أَيْ غَلِيظٌ قَصِيرٌ Mü’ennesinde جَحِدَةٌ [cehidet] denir hâ’yla. Cem’i جِحَادٌ [cihâd] gelir, كِتَابٌ [kitâb] vezninde.

اَلْجَهِيضُ [el-cehîd] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve اَلْجَهِضُ [el-cehid] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Nâ-tamâm düşmüş olan çocuğa ve yavruya denir, 'alâ-kavlin hilkati tamâm olup bedenine cân gelmiş düşüğe denir ki yaşamaya; yukâlu: جَاءَتْ بِالْجَهِيضِ وَالْجَهِضِ أَيْ بِالْوَلَدِ السَّقْطِ أَوْ مَا تَمَّ خَلْقُهُ وَنُفِخَ فِيهِ رُوحُهُ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَعِيشَ

اَلْجَحِدُ [el-cehid] (cîm’in fethi ve hâ’nın kesriyle) Şol kimsedir ki kalbi dar olup kalîlü’l-hayr ola; yukâlu: جَحِدَ الرَّجُلُ جَحِدًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve جَحِدٌ [cehid] Kuruluk olan yıla dahi derler; yukâlu: عَامٌ جَحِدٌ أَيْ قَلِيلُ الْمَطَرِ