i. kutu, sandık, sele; ambar. I put the toys in a bin. (Oyuncakları bir kutuya koydum.)

(a. i. c. : benî) : oğul. Bin Mehmed : Mehmed’in oğlu.

ad. On kere yüz, dördüncü hânede yazılan rakam, elf, hezâr, 1000: bin kişi, bin sene, bin bir, bin iki yüz elli; iki bin 2000, üç bin 3000, ilâ-âhirihî. || mc. Pek çok: bin kere söyledim; bin yaşa

ad. On kere yüz, dördüncü hânede yazılan rakam, elf, hezâr, 1000: bin kişi, bin sene, bin bir, bin iki yüz elli; iki bin 2000, üç bin 3000, ilâ-âhirihî. || mc. Pek çok: bin kere söyledim; bin yaşa

A box, frame, crib, or inclosed place, used as a receptacle
for any commodity; as, a corn bin; a wine bin; a coal bin.

To put into a bin; as, to bin wine.

An old form of Be and Been.