(a. i. c. : ebkâr) : dokunulmamış, kızoğlan kız, genç kız; kızlık, (bkz. : beka-ret).

sıf. ar. Bozulmamış, erkek görmemiş, (kız) kız oğlan.

sıf. ar. Bozulmamış, erkek görmemiş, (kız) kız oğlan.

Şârih der ki takaddüm ma’nâsından me’hûzdur. Ve بَاكِرَةٌ [bâkiret] ta’bîri galattır. Ve بِكْرٌ [bikr] müzekker ve mü’ennese ıtlâk olunur, ya’nî henüz tezevvüc eylememiş oğlana da denir. İntehâ. Ve بِكْرٌ [bikr] Şol hatuna, kezâlik şol nâkaya ıtlâk olunur ki dûşîze hükmünde olur. Ve her şey’in evveline بِكْرٌ [bikr] denir. Ve mesbûk bi’l-mesel olmayan 'amel ve san’ata ıtlâk olunur. Ve henüz hâmil olmamış sığır ineğine, 'alâ-kavlin gencine denir ki dana ta’bîr olunur. Kâle’ş-şârih ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿لاَ فَارِضٌ وَلاَ بِكْرٌ﴾ الآية، أَيْ لاَ مُسِنَّةٌ وَلاَ فَتِيَّةٌ Ve yağmuru çok sehâba denir; yukâlu: سَحَابَةٌ بِكْرٌ أَيْ غَزيرَةٌ Ve ebeveynin en evvelki veledine ıtlâk olunur ki ilk çocuğu ta’bîr olunur. ve en ibtidâ üzüm vermesi olan asmaya ıtlâk olunur; yukâlu: كَرْمٌ بِكْرٌ إِذَا حَمَلَ أَوَّلَ حَمْلِهِ Ve ضَرْبَةٌبِكْرٌ [darbatun bikrun] Şol kılıç darbesine ıtlâk olunur ki birde kesip katl eylemekle ikinciye hâcet komaya; yukâlu: ضَرْبَةٌ بِكْرٌ أَيْ لاَ تُثَنَّى Kâle’ş-şârih ve minhu’l-hadîsu: “إِنَّ ضَرْبَةَ عَلِيٍّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ كَانَتْ بِكْرًا” أَيْ قَاطِعَةً قَاتِلَةً بِوَاحِدَةٍ لاَ يَحْتَاجُ أَنْ يُعِيدَهَا

اَلْبِكْرُ [el-bikr] (bâ’nın kesriyle) Henüz dûşîze olan kıza denir, عَذْرَاءُ [‘azrâ’] ma’nâsına. Cem’i أَبْكَارٌ [ebkâr]dır. Masdarı بَكَارَةٌ [bekâret]tir ki kız bikr olmak ma’nâsınadır; عَذِرَةٌ ['aziret] gibi.