i. fa. Sohbet ve muhabbet meclisi, îş ü işret mecma’ı: bezm-i ülfet, bezm-i işret, bezm-i vefâ.

اَلْبَزْمُ [el-bezm] (zâ-yı mu’ceme ile جَزْمٌ [cezm] vezninde) Bir nesneyi dişlerin uçlarıyla ısırmak ma’nâsınadır, 'alâ-kavlin dört ön dişler ile ve o dişlerin ardında olan dört diş ile ısırmak ma’nâsınadır; yukâlu: بَزَمَ عَلَيْهِ بَزْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا عَضَّ بِمُقَدَّمِ أَسْنَانِهِ أَوْ بِالثَّنَايَا وَالرَّبَاعِيَاتِ Ve bir ağır yükü yüklenip aslen istiskâl eylemeyerek bî-muhâbâ harekete muktedir olmak ma’nâsınadır; yukâlu: بَزَمَ بِالْعِبْءِ إِذَا حَمَلَهُ فَاسْتَمَرَّ بِهِ Ve baş parmakla ve şehâdet parmağıyla süt sağmak ma’nâsınadır; yukâlu: بَزَمَ النَّاقَةَ إِذَا حَلَبَهَا بِالسَّبَّابَةِ وَالْإِبْهَامِ Ve bir adamın libâsını kapıp almak ma’nâsınadır; yukâlu: بَزَمَ فُلَانًا ثَوْبَهُ إِذَا سَلَبَهُ إِيَّاهُ كَمَا يُقَالُ بَزَّهُ إِيَّاهُ Ve bir işe kat’î 'azîmet eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: بَزَمَ الْأَمْرَ إِذَا صَرَمَ عَلَيْهِ أَيْ عَزَمَ Ve galîz söz söylemek ma’nâsınadır; yukâlu: بَزَمَ الْقَوْلَ إِذَا أَغْلَظَ Ve kırmak ma’nâsınadır; yukâlu: بَزَمَهُ إِذَا كَسَرَهُ Ve yayın kirişini sebbâbe ve ibhâmla çekip salıvermek ma’nâsınadır; yukâlu: بَزَمَ وَتَرَ الْقَوْسِ إِذَا أَخَذَهُ بِالسَّبَّابَةِ وَالْإِبْهَامِ ثُمَّ أَرْسَلَهُ

اَلْبَذْمُ [el-bezm] (bâ’nın zammı ve zâl-ı mu’cemenin sükûnuyla) Beze dokunan iplik çok olmağın bezin kalın olması; yukâlu: ثَوْبٌ ذُو بَذْمٍ أَيْ كَثِيرُ الْغَزْلِ Ve semiz olmağa dahi derler; yukâlu: رَجُلٌ ذُو بَذْمٍ أَيْ سَمِينٌ وَيُقَالُ ذُو رَأْيٍ وَحَزْمٍ وَقَالَ الْأُمَوِيُّ ذُو نَفْسٍ وَقَالَ الْكِسَائِيُّ ذُو احْتِمَالٍ لِمَا حُمِّلَ وَقَالَ الْخَلِيلُ هُوَ الْعَاقِلُ عِنْدَ الْغَضَبِ Ya’nî بَذْمٌ [bezm] bu ma’nalara gelir dediler.

اَلْبَزْمُ [el-bezm] (bâ’nın fethi ve zâ’nın sükûnuyla) Bir nesneyi ön dişiyle ısırmak; yukâlu: بَزَمَ عَلَيْهِ يَبْزُمُ وَيَبْزِمُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا عَضَّ بِمُقَدَّمِ أَسْنَانِهِ Ve بَزْمٌ [bezm] Nâkayı baş parmağıyla ve şehâdet parmağıyla sağmağa dahi derler.