To make bell-mouthed; as, to bell a tube.

To develop bells or corollas; to take the form of a bell;
to blossom; as, hops bell.

Anything in the form of a bell, as the cup or corol of a
flower.

To put a bell upon; as, to bell the cat.

That part of the capital of a column included between the
abacus and neck molding; also used for the naked core of nearly
cylindrical shape, assumed to exist within the leafage of a capital.

A hollow perforated sphere of metal containing a loose ball
which causes it to sound when moved.

اَلْبَلُّ [el-bell] (bâ’nın fethiyle) ve اَلْبِلَّةُ [el-billet] (bâ’nın kesriyle) Bir nesneyi yaşartmak ve ıslatmak ma’nâsınadır; yukâlu: بَلَّهُ بِالْمَاءِ بَلًّا وَبِلَّةً مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا نَدَّاهُ Ve بَلٌّ [bell] ve بِلَالٌ [bilâl] Sıla-i rahim eylemek ma’nâsına müsta’meldir, niteki يُبْسٌ [yubs] kat’-ı rahim ma’nâsına müsta’meldir, zîrâ nedevâtla ba’zı eşyâ’ birbirine muhtelit ve muttasıl olur; yukâlu: بَلَّ رَحِمَهُ بَلًّا وَبِلَالًا إِذَا وَصَلَهَا Ve بَلٌّ [bell] ve بُلُولٌ [bulûl] ve بَلَلٌ [belel] (fethateynle) Hastalıktan sıhhat bulup ten-dürüst olmak ma’nâsınadır; yukâlu: بَلَّ مِنْ مَرَضِهِ بَلًّا وَبُلُولًا وَبَلَلًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا حَسُنَتْ حَالُهُ Ve بَلٌّ [bell] Bir şey’e pek düşkün ve âşüfte olmak ma’nâsınadır; yukâlu: بَلَّ بِالشَّيْءِ بَلًّا إِذَا لَهِجَ بِهِ Ve بَلٌّ [bell] Vasf olur, şol kimseye denir ki dâ’imâ yemîn ederek inkâr ile halkının hakkını ekl ve bel’ edip edâ eylemez ola; yukâlu: رَجُلٌ بَلٌّ إِذَا كَانَ يَمْنَعُ بِالْحَلِفِ مَا عِنْدَهُ مِنْ حُقُوقِ النَّاسِ Ve ‘Alî b. el-hasen b. el-Bell el-Bagdâdî muhaddistir. Ve بَلٌّ [bell] Yabana gitmek ma’nâsınadır; yukâlu: بَلَّ فُلَانٌ بَلًّا إِذَا ذَهَبَ فِي الْأَرْضِ Ve بَلٌّ [bell] Be-gâyet lecûc ve mücâdil ve mu’ârız adama denir; yukâlu: رَجُلٌ بَلٌّ أَيْ أَلَدُّ جَدِلٌ Ve zimmetinde olan hukûk-ı nâsı mümâtale ve ekl ve bel’ eden hallâf ve zalûm kimseye denir. Ve bu tekrârdır. Ve بَلٌّ [bell] Lutf ve ihsân ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: بَلَّكَ اللهُ ابْنًا وَبَلَّكَ بِابْنٍ أَيْ رَزَقَكَهُ Ve tarlaya tohum ekmek ma’nâsınadır; yukâlu: بَلُّوا الْأَرْضَ إِذَا بَذَرُوهَا

i. çan, zil. The bell is ringing. (Zil çalıyor.)

A hollow metallic vessel, usually shaped somewhat like a cup
with a flaring mouth, containing a clapper or tongue, and giving forth
a ringing sound on being struck.

The strikes of the bell which mark the time; or the time so
designated.