(a. i. c. : bedelât) : 1) karşılık, karşı. 2) bir şeyin yerine verilen ve yerini tutan şey. (bkz. : ivaz). 3) başkasının adına ve masrafiyle hacce giden.

اَلْبَدَلُ [el-bedel] (fethateynle) ve اَلْبِدْلُ [el-bidl] (bâ’nın kesriyle) ve اَلْبَدِيلُ [el-bedîl] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Bir nesnenin 'ivaz ve halefine denir ki değişik ta’bîr olunur; cem’i أَبْدَالٌ [ebdâl]dır; yukâlu: هَذَا بَدَلٌ مِنْهُ وَبِدْلٌ وَبَدِيلٌ أَيْ خَلَفٌ مِنْهُ

اَلْبِدْلُ [el-bidl] (bâ’nın kesri ve dâl’ın sükûnuyla) Bi-ma’nâhu; lügatun fîhi; mislu: شَبَه [şebeh] ve شِبْه [şibh] ve mislu: نَكَل [nekel] ve نِكْل [nikl] ve gayrihi. Ve نِكْلٌ [nikl] şol recüle derler ki 'adûyu men’de kayd ve bend mesâbesinde ola. Ve Ebû 'Ubeyd eyitti: فَعَلٌ [fa’al] ve فِعْلٌ [fi’l] vezni üzere kelâm-ı ‘Arabda bu dört kelimeden gayrı istimâ’ etmedim. Ve بَدَلٌ [bedel] (fethateynle) Bir ağrıdır ki ellere ve ayaklara 'ârız olur. Ve بَدَلٌ [bedel] Zikir olunan maraza mübtelâ olmağa dahi derler; yukâlu: بَدِلَ يَبْدَلُ بَدَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

اَلْبَدَلُ [el-bedel] (fethateynle) Bir şey’in 'ıvazı ve halefi olan nesne.