iz. ar. cm: ukûd. 1. Bağlama, rabt, bend. 2. Düğümleme, düğüm yapma, hall mukâbili. 3. İki kişi veya iki taraf beyninde olacak bir işin, tarafeynin rızâsıyla kararlaştırılıp taht-ı iltizâm ve taahhüde alınması: akd-i mukâvele, akd-i nikâh, akd-i muâhede, akd-i ittifâk. 4. Kurma, tertip, tanzîm, teşkil: akd-i meclis, akd-i cemiyyet: meclis akd ettiler. 5. [“akd-i nikâh” tan muhtasar] nikah icrâsı, nikah etme, münâkaha resm ve cemiyyeti: bugün filân evde akd vardır; dün akd icrâ olundu.

اَلْعَكْدُ [el-'akd] (عَقْدٌ ['akd] vezninde) Bir nesnenin vasatına denir; yukâlu: عَكْدُ الشَّيْءِ أَيْ وَسَطُهُ Ve عَكْدٌ ['akd] Masdar olur, bir husûs imkâna gelip tüleğini bulmak ma’nâsına; tekûlu: عَكَدَنِي الْأَمْرُ عَكْدًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي أَيْ أَمْكَنَنِي Ve sığınmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَكَدَ إِلَيْهِ إِذَا لَجَأَ

s. (pl. عقود) 1. A knot tied, a tie. 2. An arch; a vault. 3. A compact; a treaty. 4. A bargain concluded. 5. A place of figures in notation; especially, a ten’s place in the years of one’s life; ten years of a life.

vn. & s. 1. A tying, a knotting together. 2. A concluding a compact. 3. A settling in one’s mind. 4. A bending down the fingers in counting. 5. A binding. 6. A tree’s forming fruit. 7. A fluid’s inspissating, congealing.