iz. ar. [ال el = harf-i ta’rîf - اله ilâh = ma’bûd] hâlik-i kâinat olan vücûd-ı mutlak, tanrı. Rab, mevlâ, hüdâ, îzid || ﷲ ﷲ allah allah! Makâm-ı taaccüb ve infiâlde. || allah ıslâh etsin! Muhtaç-ı ıslâh bir şey hakkında denilir. || allah encâmını hayr eyleye! Neticesi tehlikeli görünen bir iş hakkında. || allah için! Allah hakkı için, kasem; doğrusu, hakkâ || allah etmesin! Maâzallâh. || allah iyilik versin! Allah belâ vermesin! Bedduâ niyetiyle terahhumen duâ. || allah bir, kasem makamında. || allah bir, söz bir, sözden dönülmeyeceğini te’mîn makamında. || allah belâ versin! Bedduâ. || allah’tan bul, bulsun! Bedduâ. || allah selâmet versin! Azîmet edenlere duâ. || allah sabır versin! Allah sabır ecir ihsân eyleye! Bir acı ve âfet hâlinde söylenir tesellî duâsı. || allah aşkına! Allah hakkı için! Allah’ı seversen! Kasem. || allah akıllar versin! Yolsuz bir harekette bulunanlar hakkında. || allah kavuştursun! Bir sevdiğinden ayrılana olunan duâ. || allah kerîm! Bir mahrûmiyet ve ihtiyaç hâlinde söylenir tesellî ve ümîd duâsıdır. || allah’ım! Rabbim, ilâhî! || allah versin! Bir nimete nâil olanlar hakkında beyân-ı mahzûziyet ve olmayanlar hakkında duâdır. || allah’ı seversen! Allah aşkına! Kasem. || aman allah, aman allah’ım! Aman ya rabbi! || الحكم el-hükmü lillâh! Emir allah’ındır, rıza ve tevekkül ta’biri. || العياذ با el-iyâzü bi’llâh! Allah’a sığındık. || با billâhi! تا tallâhi! وﷲ vallâhi! Allah hakkı için, kasem. || تعالى ﷲ te’âla’llâh! Makâm-ı hayrette denilir. || rahimehu’llâhü (ذ zel), rahimeha’llâh (ث se), rahimehüma’llâh (ت te) rahimehümu’llâh (جم cm.) Ve رحمة ﷲ عليه rahmetu’llâhi aleyh, عليها aleyhâ, عليهما aleyhimâ, عليهم aleyhim: allah rahmet eyleye! Ölüler hakkında duâ. || سبحان ﷲ sübhânallâh! Makâm-ı takdîs ve taaccübde müstameldir. || ما شاء ﷲ mâşâallâh! Makâm-ı tahsîn ve takdîrde ve nazardan vikâyeten duâ. || مدد ﷲ mededu’llâh! Ya rabbi meded!