اَلْعُلُوُّ [el-‘uluvv] (سُمُوٌّ [sumuvv] vezninde) Bir nesne yüksek ve bülend olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَلَا الشَّيْءُ يَعْلُو عُلُوًّا إِذَا ارْتَفَعَ وَيُقَالُ عَلَا النَّهَارُ إِذَا ارْتَفَعَ Ve bir şey’in yukarısına çıkmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَلَاهُ وَبِهِ إِذَا صَعِدَهُ Ve dâbbeye binmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَلَا الدَّابَّةَ إِذَا رَكِبَهَا Ve kadr ve şân ve şeref sâhibi olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَلَا فِي الْمَكَارِمِ إِذَا شَرُفَ Ve bâ’ harfiyle yükseltmek ve yüksek eylemek ma’nâsına olur; yukâlu: عَلَا بِهِ إِذَا جَعَلَهُ عَالِيًا

اَلْعُلُوُّ [el-'uluvv] (zammeteynle ve vâv’ın teşdîdiyle) Mekân cihetinden yüksek olmak; yukâlu: عَلَا فِي الْمَكاَنِ يَعْلُو عُلُوًّا Ve عُلُوٌّ ['uluvv] Galebe kılmağa dahi derler; tekûlu: عَلَوْتُ الرَّجُلَ إِذَا غَلَبْتَهُ Ve kılıçla vurmağa dahi derler; tekûlu: عَلَوْتُهُ بِالسَّيْفِ إِذَا ضَرَبْتَهُ Ve mütekebbir olmağa dahi derler; yukâlu: عَلَا فِي الْأَرْضِ إِذَا تَكَبَّرَ Ve عُلُوٌّ ['uluvv] Bir nesnenin yukarısına dahi derler; yukâlu: عُلُوُّ الدَّارِ بِمَعْنَى عِلْوُهَا عَلَى مَا سَيَجِيءُ Ve عُلُوٌّ [‘uluvv] Bir nesneye muttali’ olup onun emrinde müstakil olmak; tekûlu: عَلَوْتُ بِالْأَمْرِ إِذَا طَلَعْتَ وَاسْتَقْلَلْتَ