اَلْعَقَارُ [el-'akâr] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) ve اَلْعُقَّارُ [el-‘ukkâr] (رُمَّانٌ [rummân] vezninde) Şol otluğa denir ki otlayan mevâşîyi helâk eder ola; yukâlu: كَلَأٌ عَقَارٌ وَعُقَّارٌ إِذَا كَانَ يَعْقِرُ الْمَاشِيَةَ Ve عَقَارٌ [‘akâr] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Menzil ve me’vâya denir. Ve çiftlik ve tarla ve bâg ve bostân makûlesi mülke denir. Ve Dehnâ’ kurbünde bir kumluk adıdır. Ve Benû dabbe cemâ’atine mahsûs bir arzın ismidir. Ve Bâhile kabîlesi yurdunda bir arzın adıdır. Ve Yemen’de bir kal’a adıdır. Ve Benû kuşeyr diyârında bir mevzi’ adıdır. Ve kırmızı boyaya denir. Ve hurmâlığa denir. Ve ev esbâbına denir ki أَثَاثُ الْبَيْتِ [esâsu’l-beyt] ta’bîr olunur. Ve şol fâhir ev metâ’ına denir ki hemân 'îd günleri gibi eyyâm-ı mahsûsada ferş ve isti’mâl olunup eyyâm-ı sâ’irede bir mahfûz mahalde istif edip hıfz ederler ve ba’zen bunda 'ayn’ı mazmûm ederler. Ve kurumuş nesneye denir, يَبِيسٌ [yebîs] ma’nâsına.